Het was een geweldige teleurstelling. Zelfs de laagste inschrijving lag f 9000.— boven de begroting. Het bestuur trachtte met Van Haar te onderhandelen over verlaging van de aanneemsom, maar deze wilde noch duwen, noch trekken. Na veel moeiten gelukte het eindelijk met de heer H. R. Hendriks te Oss, aannemer van de kerk te ’s-Heerenhoek, die voor f 145.300,— had ingeschreven tot een vergelijk te komen. Het verschil werd gedeeld en voor de som van 140.000 gulden kon met de bouw worden begonnen.

Het werk vorderde snel en 3 maanden later, 29 juni, metselde de pastoor de eerste steen in de fundamenten der kerk. Woensdag 22 juli had de plechtige eerste steenlegging plaats. 

De steen werd ingemetseld door Antonius Ferdinandus Ranshuysen, deken van het district Wervershoef en pastoor te Wognum “concomitantibus multis clericis et adjutus ab Hadriano Slot et Anna Koopman, infantibus,” in tegenwoordigheid van vele priesters en bijgestaan door de kinderen Adrianus Slot en Anna Koopman. Pastoor Hesemans van Westwoud hield de feestrede. 

De lapis angularis, de hoeksteen, in iedere kerk aanwezig! Wilt u hem zien? U zult te vergeefs zoeken. Waarschijnlijk is hij bij een of andere verbouwing verloren gegaan, of achter de lambrizering van tegels vakkundig weggewerkt.

Na afloop van de plechtigheid bood een deputatie namens de parochianen elf gebrandschilderde ramen aan, een zeer kostbaar geschenk en dat terwijl zij reeds zoveel voor hun kerk geofferd hadden. Nog dezelfde dag begaven Maarten Koopman en Piet Nan zich naar de pastorie om als gezamenlijk geschenk een zware luidklok aan te bieden. Enige dagen later deelde kapelaan L. ten Brink aan de pastoor mede, dat hij een tweede klok daaraan wilde toevoegen. In navolging van pastoor Volkers te Zwaagdijk-Oost, die tot paus Pius IX het verzoek had gericht, een stukje steen uit een der Catacomben te Rome te mogen ontvangen, dat als eerste steen zou dienen voor de nieuwe kerk, ging pastoor Van Maaseland veel verder. Hij verzocht de paus een ciborie aan zijn nieuwe kerk te willen schenken.
D

aar deze kelk niet meer aanwezig is en het memoriaalboek geen enkele aantekening bevat, die enige opheldering geeft, laten wij de tekst van de brieven aan bisschop G. P. Wilmer in extenso hier volgen:
“11 mei 1874. Door bemiddeling van den heer A. Neuvel, alumnus pontificii collegii Urbani de Propaganda Fide, die onlangs weder naar Rome vertrokken is om zijn studiën voort te zetten, ben ik zoo vrij geweest nevensgaande suppliek aan de voeten van onzen Heiligen Vader neder te leggen; en gelijk uwe Doorluchtige Hoogwaardigheid zich overtuigen zal, heeft onze Heilige Vader allergoedgunstigst en hoogvereerend mijn verzoek toegestaan. Ik acht het mij tot pligt mijne vreugde aan U.D.H. kenbaar te maken en haar tevens allereerbiedigst te verzoeken, mij wel behulpzaam te willen zijn, opdat de door Z.H. vereerde ciborie door een vertrouwden persoon of op eenige andere vertrouwde wijze bij eenige gelegenheid mij geworde.

Met verschuldigde hoogachting U.D.H. oodmoedigste
dienaar J. G. van Maaseland, Pastoor.
“16 mei 1874. Zoo even ontving ik een schrijven uit Rome, hetgeen mij meldde, dat Z.H. de aan Werfertshoeve toegezegde pixis aan den Heer A. Neuvel heeft laten overhandigen, met de zorg, die mij te doen geworden.”
De brief eindigt met excuus voor het vorige schrijven, waarin hij de bisschop om bemiddeling had gevraagd. Ondertekening als boven.

Een bekend gezegde luidt: “de laatste loodjes wegen het zwaarst” en dit gold natuurlijk ook voor onze in aanbouw zijnde kerk. In oktober 1874 kwam de vraag naar voren: zou de kerk worden afgestucadoord en afgeschilderd, of moest dit tot later worden uitgesteld. Dit was een brandende kwestie. Was het financieel haalbaar? Daar ging het om. Bij de aanbesteding waren deze werkzaamheden om bovengenoemde reden buiten het bestek gelaten. Algemeen was men van oordeel, dat er minstens f 10.000 mee gemoeid zouden zijn. Het bestuur voelde daar niets voor. Een schuld van f 60.000,— was nauwelijks te dragen. In december 1874 kwam het afstucadoren en afschilderen nogmaals ter sprake. Volgens de architect moest men daarvoor een bedrag van f 9600.— uittrekken; de heer Hendriks, de aannemer daarentegen had f 10.200,— berekend. Ook nu was de bouwcommissie voor zulk een uitgave niet te vinden. Toen echter de architect er op wees, dat afgezien van het ongerief, dat een latere afwerking zou veroorzaken, de uitgaven ruim f 3000,— meer zouden bedragen, omdat steigers e.d. opnieuw moesten worden aangebracht, werden zij meer toeschietelijk.

Volgens het oordeel van de pastoor was een uitgave van f 10.000,— nu wel verantwoord, daar de giften met ruim f 12.000,— waren gestegen. Dit alles deed het bestuur besluiten, het werk te laten uitvoeren.
Daarenboven had de aannemer zijn prijsopgaaf van 10.200 tot 9800 gulden teruggebracht.